خودروی دیفرانسیل عقب (RWD) چه مزایا و معایبی دارد
خودروی محرک عقب یا RWD (مخفف Rear Wheel Drive) سیستمی است که در آن پیشرانه قدرت را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. این ترکیب که در خودروهای اسپرت، لوکس، پیکاپ و برخی شاسی‌بلندها استفاده می‌شود، از دهه‌های ابتدایی صنعت خودروسازی رایج بوده و به دلیل تعادل دینامیکی و حس رانندگی خاص همچنان طرفداران زیادی دارد. در RWD، موتور معمولاً در جلو قرار دارد و قدرت از طریق میل‌گاردان به چرخ‌های عقب می‌رسد. البته در برخی خودروها مثل پورشه 911 پیشرانه در عقب نصب شده و بسیاری از سوپراسپرت‌ها هم پیشرانه را در وسط یعنی پشت صندلی‌ها قرار می‌دهند و درنتیجه میل‌گاردان حذف می‌شود.
مزایای خودروهای دیفرانسیل عقب
بزرگ‌ترین مزیت خودروهای دیفرانسیل عقب، هندلینگ جذاب آن‌ها است. در این خودروها چون چرخ‌های جلو فقط مسئول هدایت و چرخ‌های عقب مسئول دریافت نیرو هستند، خودرو در پیچ‌ها تعادل بهتری دارد و حس کنترل دقیق‌تری به راننده می‌دهد. این ویژگی، سیستم انتقال قدرت محرک عقب را برای خودروهای اسپرت مثل ب‌ام‌و سری ۳ یا دوج چلنجر ایده‌آل می‌کند. همچنین، توزیع وزن متعادل‌تر در سیستم محرک باعث می‌شود این خودروها در رانندگی اسپرت یا دریفت، چابکی و پاسخگویی بهتری داشته باشند.
معایب خودروهای دیفرانسیل عقب
خودروهای دیفرانسیل عقب معایبی را هم به دنبال دارد. در جاده‌های لغزنده چون وزن موتور معمولاً روی چرخ‌های جلویی است، لاستیک‌های عقب چسبندگی کمتری دارند که می‌تواند باعث انحراف خودرو شود نیاز به مهارت رانندگی یا سیستم کنترل کشش مدرن دارد. همچنین، میل‌گاردان فضای کابین را کاهش می‌دهد و وجود دیفرانسیل در عقب از فضای صندوق بار می‌کاهد. سیستم انتقال نیروی محرک عقب هزینهٔ تولید بیشتری هم دارد. بااین‌حال، فناوری‌هایی مثل دیفرانسیل لغزش محدود و سیستم‌های الکترونیکی پایداری، عملکرد RWD را در شرایط مختلف بهبود داده‌اند.
