خودروی دیفرانسیل جلو (FWD) چه مزایا و معایبی دارد

خودروی محرک جلو یا FWD (مخفف Front Wheel Drive) سیستمی است که در آن پیشرانه قدرت را مستقیماً به چرخ‌های جلو منتقل می‌کند. این ترکیب که از دهه ۱۹۷۰ به بعد در خودروهای سواری متداول شد، به دلیل مزایای متعدد در طراحی و عملکرد، انتخابی پرطرفدار برای خودروهای شهری، کامپکت و حتی برخی شاسی‌بلندها است. در FWD، موتور و گیربکس در جلوی خودرو قرار دارند و نیروی تولیدی از طریق شافت‌ها یا همان پولوس به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود.

مزایای خودروهای دیفرانسیل جلو

این ترکیب باعث سادگی طراحی و کاهش هزینه‌های تولید می‌شود. یکی از بزرگ‌ترین مزایای FWD، اشغال فضای کمتر در خودرو است چون نیازی به میل‌گاردان برای انتقال قدرت به عقب نیست و درنتیجه فضای بیشتری برای کابین و صندوق بار فراهم می‌شود. همچنین، این سیستم وزن کمتری نسبت به خودروی دیفرانسیل عقب یا چهارچرخ محرک دارد که باعث کاهش مصرف سوخت می‌شود. در شرایط جاده‌ای لغزنده نیز خودروی دیفرانسیل جلو کشش خوبی ارائه می‌دهد زیرا وزن موتور روی چرخ‌های محرک قرار دارد و چسبندگی لاستیک‌ها را افزایش می‌دهد.

معایب خودروهای دیفرانسیل جلو

خودروهای دیفرانسیل جلو معایبی هم دارند. در خودروهای دیفرانسیل جلویی که قدرت زیادی دارند، ممکن است پدیده‌ای بنام تأثیر گشتاور روی فرمان یا تورک استیر رخ دهد که طی آن نیروی زیاد موتور در هنگام شتاب گیری باعث انحراف فرمان و کشیده شدن خودرو به یک سمت می‌شود. همچنین، چون چرخ‌های جلو هم مسئول دریافت قدرت و هم هدایت خودرو هستند، هندلینگ در سرعت‌های بالا ضعیف‌تر از خودروهای دیفرانسیل عقب است. البته فناوری‌های مدرن مثل کنترل لغزش دیفرانسیل محدود و سیستم‌های کنترل کشش این مشکلات را تا حد زیادی کاهش داده‌اند.